In mijn leven liep ik op verschillende momenten vast. Ik wist als klein meisje al dat ik anders was dan andere kinderen. Als klein meisje had ik een levendige fantasie en wist ik heel duidelijk wat ik wel en niet wil. Wilde graag alles zelf bepalen, als klein meisje riep ik altijd: ‘‘zelluf doen“! Mensen kennen mij als “aanwezig”, energiek, “bruisbal” 😊 ik bruis van de ideeën, nieuwsgierig, nieuwe dingen ontdekken en leren, beelddenker en ondernemend.
Door mijn hoge mate van gevoeligheid (HSP) in combinatie met mijn ijzersterke wil (Strong Willed) kan ik situaties van tevoren inschatten en daarop anticiperen. Als kind werd ik niet gehoord, niet gezien en mijn unieke talenten niet optimaal benut.
Hierdoor heb ik veel verschillende banen gehad waar ik niet gelukkig was, door de jaren heen werd dit steeds duidelijker en merkte ik dat wanneer ik in loondienst zou blijven ik er diepongelukkig van werd. Mijn rol in loondienst voelde zo beklemmend, ik had het gevoel dat ik “stikte” en ik geen lucht meer kreeg. Op dat moment voelde ik mij zó eenzaam, tijdens dit moment besefte ik dat er geen werkgever is voor wat ik kan en doe. Ik wilde verder, maar in loondienst ging me dit niet lukken.
Nu ik terugkijk was ik als kind al altijd aan het helpen, omdat ik de kern van een verhaal, vraagstuk of probleem van een persoon snel kon doorgronden. Mensen kwamen heel gemakkelijk met mij in gesprek. Het gebeurde mij heel vaak dat mensen die ik kende of soms helemaal niet kende, mij binnen enkele minuten hun hele levensverhaal vertelden. Van dromen van een bepaalde baan, functie, promotie, tot problemen of ingrijpende gebeurtenissen. Nu kan ik goed luisteren, maar dat weet je toch niet van tevoren. “Straal” ik dat uit of staat dat met grote letters op mijn voorhoofd dacht ik wel eens. Ik kwam al snel tot een oplossing en wist hoe zij hun doel(en) konden behalen. Het is duidelijk, hier moet ik wat mee.
Iedereen die ik hielp ging vooruit, alleen vergat ik mezelf. Ik ging achteruit en op een gegeven moment dacht ik: ik kan nu niet meer verder. Ik merkte dat het mij niet alleen lukte om weer vooruit te gaan. Hoezo lukt me het niet?
Alleen hulp vragen? Nee… Ik kan het zelf wel oplossen. Hulp vragen zag ik als falen.
Ik wou dat er toen iemand was die me kon helpen om los te breken. Ik dacht alleen:
Waarom moet mij dit overkomen? Wat doe ik verkeerd?
Nu hoor ik vaak vrouwen tegen mij zeggen: ‘Ik vind hulp vragen toch wel een dingetje.’
Wat heerlijk dat ik niet de enige ben, denk ik dan;).
De eerste stap voor mij was om hulp toe te laten en inmiddels kan ik niet meer zonder ‘hulp’. Als ik niet om ‘hulp’ had gevraagd vanaf de dag dat ik mijn dromen wilde bereiken, had ik nooit gestaan waar ik nu sta. Nooit.
Dan had ik waarschijnlijk nog een opleiding willen volgen en was ik doorgegaan met jobhoppen. Dan was ik nooit zó gelukkig geweest.
Nu weet ik dat je op elk moment je leven een andere wending kan geven. Niemand komt je redden. Jouw geluk ligt in je eigen handen. Ook al geloof je nog niet dat je dromen weggelegd zijn voor jou.
Hulp vragen heeft voor mij een andere betekenis gekregen “mijn eigen geluk creëren in mijn leven waardoor ik groei en verder kom in mijn leven.”
Bij alles wat ik wil bereiken, stel ik mezelf de vraag: ‘Wie kan mij hierbij helpen, wie kan mij verder brengen?’
Zonder hulp inschakelen had ik de stap nooit genomen om uit mijn comfortzone te stappen, ik heb mijn eigen geluk gecreëerd, het heeft mij persoonlijke en zakelijke groei opgeleverd en ontmoetingen met bijzondere prachtige vrouwen die hetzelfde deden. Allemaal vrouwen die op een of andere manier op mijn pad zijn gekomen en me kunnen helpen – door de ervaring die ze hebben – en door het feit dat ze weten hoe het voelt om dit pad te bewandelen.
Ik ben trots dat ik een compleet ander persoon ben – of moet ik zeggen mezelf ben geworden – en dat ik een nieuw leven heb opgebouwd. Mijn dromen zijn werkelijkheid geworden. Ik kan eindelijk zeggen dat ik oprecht gelukkig ben: ik voel me niet meer gevangen in mezelf, ik voel me vrij.
Ik weet nu één ding zeker: Geen hulp inschakelen was funest geweest voor mij. Ik was echt doodongelukkig ervan geworden.
Wat doe jij? Draai jij in rondjes? Brengt dat jou écht verder? Of weet jij ook hoe super het is als mensen waar je een klik mee hebt én de ervaring om je verder te helpen, jou helpen te komen waar jij naartoe wilt? Ik gun het je zo.
Een leven zonder deze bijzondere prachtige vrouwen die mij verder brengen, bestaat voor mij niet meer. Het heeft me destijds heel wat euro’s gekost. En dat is het nog steeds waard. Investeringen voor het leven. Die gun ik iedereen.
De vraag is: gun jij het jezelf ook?
